Rocznica powstania Instytutu Matki Dobrej Rady
Pelagius Asturiensis
Trzydzieści jeden lat temu (1985 r.) z Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X
odeszło czterech xięży, którzy we Włoszech, w okolicach Turynu, założyli
Instytut Matki Dobrej Rady (wł. Istituto Mater Boni Consilii, stąd
powszechnie stosowany skrót: IMBC). Powód ich odejścia był doktrynalny
(a nie po prostu dyscyplinarny): za niezgodne z odwiecznym nauczaniem
Kościoła uznali planowane konsekracje biskupie, których udzielić miał
abp Lefebvre wbrew woli i wręcz formalnemu zakazowi tego, którego sam
uważał za Głowę Kościoła. Coś zgoła schizmatyckiego (jak przyznał sam
abp Lefebvre jeszcze rok przed sakrą z 1988*) i niespotykanego w
historii Kościoła.
Po odejściu kapłani ci podjęli się pogłębionego studium teologii, aby
lepiej zrozumieć, na czym w istocie polega obecna sytuacja autorytetu w
Kościele. Następnego roku, w święto Matki Bożej od Wykupu Niewolników
(24 IX) dwóch członków założycieli spotkało się z biskupem Michałem
Ludwikiem Guérard des Lauriers OP (notka biograficzna), który opracował
stanowisko teologiczne zwane tezą z Cassiciacum. Wedle tego stanowiska
Paweł VI (zwany stale przez ojca, później biskupa, Guérarda „kardynałem
Montinim”) przestał być Papieżem, a jego następcy nie są Papieżami,
ponieważ stawiają wewnętrzną przeszkodę przyjęciu autorytetu
Chrystusowego, który stanowi formę papiestwa. Stąd nie są Papieżami
formalnie, ale mimo wszystko, do chwili wypełnienia wszystkich procedur
kanonicznych wymaganych przez prawo kościelne, materialnie. Teza ta jest
zazwyczaj opacznie rozumiana, dlatego pokrótce opisałem ją (tutaj), a w
przyszłości szerzej o tym będzie. Wymaga tego choćby sprawiedliwość
wobec ś.p. o. Guérarda des Lauriers, który jak nikt inny przyczynił się,
choć często dyskretnie, do powstania katolickiego oporu wobec
modernistycznych reform soborowych.
W każdym bądź razie, wskutek tego spotkania Instytut oficjalnie przyjął
tezę jako swoje stanowisko teologiczne w obliczu kryzysu Kościoła.
Szerzej natomiast o początkach Instytutu, o samym o. Guérard des
Lauriers, o jego teologicznym rozwiązaniu problemu autorytetu i nie
tylko mówi w niedawnym wywiadzie z 17 września x. Franciszek Ricossa,
jeden z założycieli Instytutu i jego obecny przełożony.
O samej naturze i celach IMBC, jego stosunku do Kościoła i kryzysu
soborowego oraz dziełach można przeczytać (tutaj). W tym miejscu można
natomiast przeczytać dotychczas przetłumaczone artykuły z pisma
„Sodalitium”, które jest oficjalnym periodykiem Instytutu, a tutaj
niektóre komunikaty Instytutu.
Ad multos annos!
Pelagiusz z Asturii
* Vide „Prorocze słowa” z 1987 roku.
Powrót
Pelagius Asturiensis
Trzydzieści jeden lat temu (1985 r.) z Bractwa Kapłańskiego Św. Piusa X
odeszło czterech xięży, którzy we Włoszech, w okolicach Turynu, założyli
Instytut Matki Dobrej Rady (wł. Istituto Mater Boni Consilii, stąd
powszechnie stosowany skrót: IMBC). Powód ich odejścia był doktrynalny
(a nie po prostu dyscyplinarny): za niezgodne z odwiecznym nauczaniem
Kościoła uznali planowane konsekracje biskupie, których udzielić miał
abp Lefebvre wbrew woli i wręcz formalnemu zakazowi tego, którego sam
uważał za Głowę Kościoła. Coś zgoła schizmatyckiego (jak przyznał sam
abp Lefebvre jeszcze rok przed sakrą z 1988*) i niespotykanego w
historii Kościoła.
Po odejściu kapłani ci podjęli się pogłębionego studium teologii, aby
lepiej zrozumieć, na czym w istocie polega obecna sytuacja autorytetu w
Kościele. Następnego roku, w święto Matki Bożej od Wykupu Niewolników
(24 IX) dwóch członków założycieli spotkało się z biskupem Michałem
Ludwikiem Guérard des Lauriers OP (notka biograficzna), który opracował
stanowisko teologiczne zwane tezą z Cassiciacum. Wedle tego stanowiska
Paweł VI (zwany stale przez ojca, później biskupa, Guérarda „kardynałem
Montinim”) przestał być Papieżem, a jego następcy nie są Papieżami,
ponieważ stawiają wewnętrzną przeszkodę przyjęciu autorytetu
Chrystusowego, który stanowi formę papiestwa. Stąd nie są Papieżami
formalnie, ale mimo wszystko, do chwili wypełnienia wszystkich procedur
kanonicznych wymaganych przez prawo kościelne, materialnie. Teza ta jest
zazwyczaj opacznie rozumiana, dlatego pokrótce opisałem ją (tutaj), a w
przyszłości szerzej o tym będzie. Wymaga tego choćby sprawiedliwość
wobec ś.p. o. Guérarda des Lauriers, który jak nikt inny przyczynił się,
choć często dyskretnie, do powstania katolickiego oporu wobec
modernistycznych reform soborowych.
W każdym bądź razie, wskutek tego spotkania Instytut oficjalnie przyjął
tezę jako swoje stanowisko teologiczne w obliczu kryzysu Kościoła.
Szerzej natomiast o początkach Instytutu, o samym o. Guérard des
Lauriers, o jego teologicznym rozwiązaniu problemu autorytetu i nie
tylko mówi w niedawnym wywiadzie z 17 września x. Franciszek Ricossa,
jeden z założycieli Instytutu i jego obecny przełożony.
O samej naturze i celach IMBC, jego stosunku do Kościoła i kryzysu
soborowego oraz dziełach można przeczytać (tutaj). W tym miejscu można
natomiast przeczytać dotychczas przetłumaczone artykuły z pisma
„Sodalitium”, które jest oficjalnym periodykiem Instytutu, a tutaj
niektóre komunikaty Instytutu.
Ad multos annos!
Pelagiusz z Asturii
* Vide „Prorocze słowa” z 1987 roku.