Pamięci x. Walerego Stuyvera w rocznicę śmierci - Pelagius Asturiensis
X. Walery Stuyver zmarł 17 stycznia [1995 roku – przyp. PA] w
Dendermonde (Belgia), odmawiając różaniec w swej kaplicy w ciszy
wieczornej. Urodził się w Aalst 1 sierpnia 1916 roku, a święcenia
kapłańskie otrzymał 30 maja 1942 roku w Gandawie.
Był proboszczem w Vlassenbroek aż do 1983 roku, gdy opuścił parafię, aby
dać publiczne świadectwo tego, że nie jest w komunii z Janem Pawłem II.
Był wiernym zwiastunem wiary katolickiej we Flandrii, odprawiał Msze w
Antwerpii, Dendermonde i Zele. Kupił zamek w Seraing-le-Château, w
okolicach Liège, który należał wcześniej do rodziny prześladowcy 19
męczenników z Gorkum (1), i poświęcił kaplicę tym męczennikom, którzy w
trakcie XVI wieku nadali blasku wierze katolickiej w obronie Eucharystii
i Papieża przeciwko protestanckiej herezji.
30 maja 1992 roku w Zele obchodził pięćdziesięciolecie kapłaństwa w
towarzystwie wielu wiernych. Następnego roku miał pierwszy zawał serca i
mimo wszystko kontynuował posługę kapłańską z wielką gorliwością, mając
nadzieję, że pewnego dnia do pomocy będzie miał bratanka, Geerta
Stuyvera (2), który właśnie w 1992 roku wstąpił do seminarium Instytutu
Matki Dobrej Rady w Verrua Savoia (Włochy). Pan Bóg jednak chciał
inaczej.
21 stycznia w Zele odbył się pogrzeb, który odprawił proboszcz
Steffeshausen, x. Schoonbroodt. W międzyczasie x. Medina zapewnia
ciągłość apostolatu x. proboszcza Stuyvera, który z nieba będzie się
modlił za belgijskich seminarzystów przygotowujących się do kapłaństwa,
aby odprawiać Mszę, którą tak wiernie bronił przez całe życie.
Requiem aeternam dona ei Domine. Et lux perpetua luceat ei. Requiescat
in pace. Amen.
tłumaczył z języka francuskiego: Pelagiusz z Asturii
Źródło: pismo „Sodalitium”, nr 38 z lutego/marca 1995 roku (wersja
francuskojęzyczna), s. 85. Przypisy Pelagiusza.
Za: Pamięci x. Walerego Stuyvera w rocznicę śmierci
Niezbędne poprawki językowe pochodzą od redakcji Portalu
Legitymistycznego.
(1) Historię męczenników z Gorkum można przeczytać w artykule x.
Giugniego w numerze 27 włoskojęzycznego wydania „Sodalitium” na ss.
6‒17. Francuskojęzyczne wydanie pisma też zapewne ją zawiera, ale
starsze numery nie są dostępne w Internecie.
(2) X. Geert Stuyver został wyświęcony na kapłana 3 listopada 1996 roku
w Steffeshausen w Belgii przez J. Eks. x. bpa Roberta McKennę (†16 XII
2015). Kilka miesięcy później, po ukończeniu studiów seminaryjnych,
rozpoczął apostolat w swej ojczyźnie. Sakrę biskupią otrzymał również z
rąk. J. Eks. x. bpa McKenny 16 stycznia 2002 roku. Jest w tej chwili
jedynym biskupem (ale nie przełożonym) Instytutu Matki Dobrej Rady. Na
stałe mieszka w Dendermonde w Belgii, ale podróżuje po całym świecie,
posługując nie tylko wiernym korzystającym z opieki duszpasterskiej
xięży Instytutu.
Powrót
X. Walery Stuyver zmarł 17 stycznia [1995 roku – przyp. PA] w
Dendermonde (Belgia), odmawiając różaniec w swej kaplicy w ciszy
wieczornej. Urodził się w Aalst 1 sierpnia 1916 roku, a święcenia
kapłańskie otrzymał 30 maja 1942 roku w Gandawie.
Był proboszczem w Vlassenbroek aż do 1983 roku, gdy opuścił parafię, aby
dać publiczne świadectwo tego, że nie jest w komunii z Janem Pawłem II.
Był wiernym zwiastunem wiary katolickiej we Flandrii, odprawiał Msze w
Antwerpii, Dendermonde i Zele. Kupił zamek w Seraing-le-Château, w
okolicach Liège, który należał wcześniej do rodziny prześladowcy 19
męczenników z Gorkum (1), i poświęcił kaplicę tym męczennikom, którzy w
trakcie XVI wieku nadali blasku wierze katolickiej w obronie Eucharystii
i Papieża przeciwko protestanckiej herezji.
30 maja 1992 roku w Zele obchodził pięćdziesięciolecie kapłaństwa w
towarzystwie wielu wiernych. Następnego roku miał pierwszy zawał serca i
mimo wszystko kontynuował posługę kapłańską z wielką gorliwością, mając
nadzieję, że pewnego dnia do pomocy będzie miał bratanka, Geerta
Stuyvera (2), który właśnie w 1992 roku wstąpił do seminarium Instytutu
Matki Dobrej Rady w Verrua Savoia (Włochy). Pan Bóg jednak chciał
inaczej.
21 stycznia w Zele odbył się pogrzeb, który odprawił proboszcz
Steffeshausen, x. Schoonbroodt. W międzyczasie x. Medina zapewnia
ciągłość apostolatu x. proboszcza Stuyvera, który z nieba będzie się
modlił za belgijskich seminarzystów przygotowujących się do kapłaństwa,
aby odprawiać Mszę, którą tak wiernie bronił przez całe życie.
Requiem aeternam dona ei Domine. Et lux perpetua luceat ei. Requiescat
in pace. Amen.
tłumaczył z języka francuskiego: Pelagiusz z Asturii
Źródło: pismo „Sodalitium”, nr 38 z lutego/marca 1995 roku (wersja
francuskojęzyczna), s. 85. Przypisy Pelagiusza.
Za: Pamięci x. Walerego Stuyvera w rocznicę śmierci
Niezbędne poprawki językowe pochodzą od redakcji Portalu
Legitymistycznego.
(1) Historię męczenników z Gorkum można przeczytać w artykule x.
Giugniego w numerze 27 włoskojęzycznego wydania „Sodalitium” na ss.
6‒17. Francuskojęzyczne wydanie pisma też zapewne ją zawiera, ale
starsze numery nie są dostępne w Internecie.
(2) X. Geert Stuyver został wyświęcony na kapłana 3 listopada 1996 roku
w Steffeshausen w Belgii przez J. Eks. x. bpa Roberta McKennę (†16 XII
2015). Kilka miesięcy później, po ukończeniu studiów seminaryjnych,
rozpoczął apostolat w swej ojczyźnie. Sakrę biskupią otrzymał również z
rąk. J. Eks. x. bpa McKenny 16 stycznia 2002 roku. Jest w tej chwili
jedynym biskupem (ale nie przełożonym) Instytutu Matki Dobrej Rady. Na
stałe mieszka w Dendermonde w Belgii, ale podróżuje po całym świecie,
posługując nie tylko wiernym korzystającym z opieki duszpasterskiej
xięży Instytutu.